Nowe badania wykazały, że poziomy witaminy C są odwrotnie związane z ciśnieniem krwi. Niedawno opublikowano systematyczny przegląd i metaanalizę badań obserwacyjnych analizując związek między poziomem witaminy C i ciśnieniem krwi. Analizując łącznie 18 badań z udziałem 22 200 uczestników, naukowcy odkryli, że pacjenci z wysokim ciśnieniem krwi mają stosunkowo niski poziom witaminy C w organizmie. Odkryli również, że poziomy witaminy C są odwrotnie związane zarówno ze skurczowym, jak i rozkurczowym ciśnieniem krwi. Według szacunków WHO ponad miliard ludzi na całym świecie ma wysokie ciśnienie krwi i ta ilość z roku na rok się zwiększa. Naukowcy zauważają, że w licznych wcześniejszych badaniach zaobserwowano odwrotną korelację między spożyciem witaminy C, a ciśnieniem krwi. Przywołują się na badania sprzed ponad 20 lat, które potwierdzają, że potencjalnie nawet niewielka zmiana spożycia witaminy C może mieć duży wpływ na chorobę sercowo-naczyniową. W opisywanym badaniu naukowcy wybrali 18 badań, w których uczestnicy nie stosowali dodatkowej suplementacji witaminą C w dawkach wyższych niż zaleca RDA. Uważam, że wykluczenie takich badań ogranicza końcowy wynik. Nie wiemy, jak pcjenci z nadciśnieniem reagują na wysokie dawki witaminy C. Często stosowane leki na wysokie ciśnienie krwi wyczerpują witaminę C. Naukowcy spekulują, że leki przepisywane na nadciśnienie mogą zubażać witaminę C. Tu za bardzo nie ma co spekulować, ponieważ takie badania są już wykonane. Naukowe dowody przedstawił w 2016 roku dr Rath Research Institute. Wynika z nich, że blokery kanałów wapniowych - klasa leków powszechnie stosowanych w konwencjonalnym leczeniu wysokiego ciśnienia krwi - może prowadzić do pozbawienia komórek witaminy C. Wyniki badania przeprowadzonego przez Instytut dr. Ratha wyjaśniają zwiększone ryzyko chorób serca, raka piersi i problemów z dziąsłami, które były zgłaszane w badaniach klinicznych leków blokujących kanały wapniowe. Dzieje się tak dlatego, że witamina C jest niezbędnym „dodatkiem” do produkcji kolagenu (białka, które jest kluczową cząsteczką stabilności ścian naczyń krwionośnych i ogólnego stanu zdrowia tkanki łącznej). Kontrolowanie wysokiego ciśnienia krwi metodą medycyny komórkowej Leczenie farmakologiczne odnosi się tylko do objawów wysokiego ciśnienia krwi. Obniżając ciśnienie krwi, nie usuwamy jego pierwotnej przyczyny. Natomiast badania dr Ratha wykazały, że główną przyczyną wysokiego ciśnienia krwi jest przewlekły niedobór witaminy C i innych niezbędnych mikroelementów w komórkach mięśni gładkich, które wyściełają ściany naczyń krwionośnych. W oparciu o to, medycyna komórkowa koncentruje się na zapewnieniu optymalnego spożycia określonej grupy mikroelementów, które odgrywają synergistyczną rolę w zapobieganiu i normalizacji ciśnienia: WITAMINA C - kluczowy mikroskładnik odżywczy niezbędny dla stabilności naczyń krwionośnych. Witamina C zwiększa produkcję prostacykliny, cząsteczki, która rozluźnia ściany naczyń krwionośnych i pomaga utrzymać lepkość krwi na optymalnym poziomie. MAGNEZ - minerał znany jako „naturalny antagonista wapnia”. Magnez jest niezbędny dla optymalnej równowagi mineralnej w komórkach ścian naczyń krwionośnych. Optymalna równowaga mineralna jest warunkiem relaksacji ścian tętnic. ARGININA - kluczowy aminokwas, arginina odgrywa ważną rolę w produkcji cząsteczki zwanej tlenkiem azotu. Tlenek azotu zwiększa elastyczność ścian tętnic i pomaga normalizować wysokie ciśnienie krwi. LIZYNA i PROLINA - te dwa aminokwasy pomagają chronić ściany tętnic i zapobiegają rozwojowi złogów miażdżycowych. Ponieważ miażdżyca przeplata się z wysokim ciśnieniem krwi, lizyna i prolina są również niezbędne do zapobiegania i korygowania tego stanu. Od siebie dodałbym jeszcze dwa aminokwasy - cytrulinę i taurynę. L-cytrulina to aminokwas działający synergicznie z argininą. W organizmie jest zamieniana na argininę, ale jak dowodzą badania, większa synergia występuje gdy dostarczamy w tym samym czasie oba aminokwasy. Natomiast tauryna obniża ciśnienie krwi, stabilizuje rytm serca oraz zapobiega powstawaniu skrzepów. Bardzo dobrze ochrania komórki śródbłonka przed niedoborem tlenku azotu.
