O tarczycy wiemy coraz więcej i coraz bardziej rozumiemy zależności, wpływające na jej prawidłową pracę. Dziś parę słów, na temat witaminy C i tarczycy.
W przypadku problemów z tarczycą zaleca się dodanie do diety cynku, selenu, magnezu, ale praktycznie nie wspomina się o witaminie C. I to jest błąd.
Liczne badania potwierdzają, że nadmiar stresu oksydacyjnego (tzw. wolnych rodników) wpływa na pogorszenie obrony antyoksydacyjnej tarczycy.
Duże badanie opisane w BMC Endocrine Disorders Journal wykazało, że wszyscy pacjenci z łagodną lub złośliwą chorobą tarczycy mieli niski poziom selenu, cynku i witaminy C. Selen i cynk nie był niski u wszystkich badanych. Natomiast poziom witaminy C był niski u wszystkich. To tylko potwierdza związek pomiędzy tarczycą a witaminą C.
Oczywiście, trzeba się przyjrzeć, co może być przyczyną niskiego poziomu witaminy C w organizmie? Jeden z powodów braku witaminy C może odnosić się do problemów z nadnerczami. I choć większość lekarzy uważa, że nie ma czegoś takiego jak „zmęczenie nadnerczy”, to jednak warto im się bliżej przyjrzeć. Dla lekarzy istnieje tylko choroba Addisona, czyli ostra niewydolność nadnerczy i nic poza tym. Kiedyś, podobnie myślano o niedoczynności tarczycy, zanim łagodna forma niedoczynności została zdiagnozowana i leczona przez endokrynologów.
Stres zarówno fizyczny, jak i emocjonalny, zawsze odbije się na nadnerczach. Jeden stresujący dzień krzywdy nie zrobi, ale tydzień stresu jak najbardziej tak.
Witamina C jest podstawowym składnikiem odżywczym gruczołów nadnerczowych, ponieważ chroni je przed stresem oksydacyjnym. Jest ona również bezpośrednio zaangażowana w produkcję kortyzolu w nadnerczach. Niestety, człowiek w przeciwieństwie do zwierząt nie jest w stanie sam wyprodukować witaminy C w swoim organizmie.
Zbyt szybkie pozbywanie się witaminy C przez nasz organizm, jest wg. American Journal of Clinical Nutrition powiązane ze zbyt silną reakcją na stres. Zwiększony stres oraz zbyt mała ilość witaminy C zaburza procesy hormonalne nie tylko nadnerczy, ale całej osi HPA. Wszystko, co ma negatywny wpływ na oś HPA, zawsze odbije się na pracy tarczycy.
Większość (bo nie wszyscy), którzy zostali zdiagnozowani z jakąś chorobą tarczycy, przyjmuje leki. Jednak wiele osób wcale nie czuje się przez to lepiej.
Badania pokazują, że wprowadzenie do diety antyoksydantów, jest w stanie odwrócić uszkodzenia tarczycy oraz pomóc osobom stosującym leki.
The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism opublikowało badanie, w którym naukowcy badali wpływ witaminy C na wchłanianie syntetycznego T4. 31 osób z chorobami tarczycy, których poddano badaniu, mieli co pewien czas określany poziom TSH, T3 i T4. Okazało się, że wszystkie parametry zostały poprawione podczas przyjmowania witaminy C. Poziom TSH obniżył się u wszystkich chorych, a u 55% się znormalizował. T3 wzrosło u wszystkich badanych, a T4 było wyższe u 30 z 31 badanych. Wyniki te jasno pokazują, że witamina C może bardzo pomóc osobom z problemami tarczycowymi.
W jaki sposób wspomóc organizm witaminą C?
Dr John C. Lowe (nieżyjący już specjalista od chorób tarczycy) zalecał przyjmowanie witaminy C do tolerancji jelitowej przez 4 tygodnie.
Witaminę C zalecał podawać kilka razy dziennie w mniejszych dawkach od 250 mg do 2 g w jednej dawce. W chwili stresu zalecał przyjąć 20 g dziennie, a profilaktycznie ok. 10 g na dobę.
