Wydaje się, że przemysł farmaceutyczny i wielu lekarzy dokłada wszelkich starań, aby zaszczepić jak największą ilość osób przeciwko półpaścowi. Nawet jeśli taka interwencja byłaby bardzo skuteczna w zapobieganiu półpaścowi, co niestety nie zostało udowodnione, poniższe informacje powinny wyjaśnić, że takie szczepienia są niepotrzebne. Prawdziwy problem polega na tym, że to, co omówiono poniżej, generuje stosunkowo niewielkie dochody dla kogokolwiek z branży opieki zdrowotnej. Półpasiec to infekcja wywołana wirusem ospy wietrznej i półpaśca, zwykle objawiająca się w obszarach zaopatrywanych przez nerwy rdzeniowe, zwanych dermatomami. Infekcja, bardziej znana w kręgach medycznych jako półpasiec, zwykle charakteryzuje się pęcherzową wysypką skórną o dość mocnym bólu. Początkowa infekcja wirusem jest raczej odległa od wystąpienia półpaśca i zwykle występuje w dzieciństwie, kiedy zachoruje się na ospę wietrzną. Przez lata wirus pozostaje uśpiony w ciałach komórek nerwowych lub zwojach autonomicznych. Półpasiec pojawia się, gdy wirus z niejasnych przyczyn wydostaje się z tych miejsc magazynowania i przemieszcza się wzdłuż aksonów nerwowych. (Podejrzewa się, że główną jego przyczyną aktywności jest osłabienie układu odpornościowego.- przypis sygnaturazdrowia) Pozostawiona sama sobie wraz z głównymi terapiami, które obejmują środki przeciwbólowe, środki przeciwwirusowe, takie jak acyklowir i kortykosteroidy, wysypka na ogół ustępuje w ciągu dwóch do czterech tygodni. Ból jest na ogół nieznacznie zmniejszany przez środki przeciwbólowe. Niektóre osoby mogą doświadczyć neuralgii popółpaścowej, zespołu resztkowego bólu nerwów, który może utrzymywać się przez miesiące lub lata po wystąpieniu półpaśca. Leczenie półpaśca witaminą C Kliniczna odpowiedź półpaśca na terapię witaminą C zdecydowanie różni się od odpowiedzi na tradycyjne terapie. Chociaż w literaturze nie ma wielu doniesień na temat witaminy C i półpaśca, badania, które istnieją, są jednak przekonujące. Frederick Klenner, lekarz medycyny, który był pionierem w skutecznym stosowaniu witaminy C, opublikował wyniki swojej terapii witaminą C ośmiu pacjentów z półpaścem. Podawał od 2000 do 3000 mg witaminy C we wstrzyknięciu co 12 godzin oraz co dwie godziny uzupełniał witaminę C doustnie (1000 mg) w soku owocowym. U siedmiu z ośmiu leczonych w ten sposób pacjentów całkowite ustąpienie bólu odnotowano w ciągu dwóch godzin od pierwszego wstrzyknięcia witaminy C. Wszyscy pacjenci otrzymali łącznie od pięciu do siedmiu zastrzyków witaminy C. Sam chorowałem na półpasiec wiele lat wcześniej, zanim dowiedziałem się o skuteczności terapii witaminą C, więc mogę stwierdzić, że jest to po prostu oszałamiający wynik w przypadku choroby, która zwykle jest bolesna i wyniszczająca. Co więcej, pęcherze zaczęły się szybko goić, z całkowitym ustąpieniem w ciągu pierwszych 72 godzin. Podobnie jak w przypadku innych chorób zakaźnych, dr Klenner informował, że leczenie należy kontynuować przez co najmniej 72 godziny, ponieważ nawrót może ponownie wystąpić, nawet jeśli początkowa odpowiedź była pozytywna. Dr Klenner odkrył również, że podobny schemat podawania witaminy C równie łatwo usuwał pęcherze wywołane ospą wietrzną, a wyzdrowienie zwykle kończyło się w ciągu trzech do czterech dni. Podobna odpowiedź kliniczna ospy wietrznej i półpaśca na witaminę C jest kolejnym dowodem, chociaż pośrednim, że wirus ospy wietrznej i później pojawiający się wirus półpaśca są tym samym patogenem. Jeszcze zanim obserwacje dr Klennera zostały opublikowane, inny badacz przedstawił równie zdumiewające wyniki w porównaniu z obecnymi głównymi terapiami. Dainow odniósł sukces u 14 pacjentów z półpaścem, którzy otrzymywali zastrzyki z witaminy C. W innym badaniu całkowite ustąpienie ognisk półpaśca odnotowano u 327 z 327 pacjentów otrzymujących zastrzyki witaminy C w ciągu pierwszych 72 godzin. Chociaż wszystkie te dane dotyczące witaminy C i półpaśca są dość stare, istnieje wewnętrzna spójność między raportami dotyczącymi reakcji pacjentów. Dopóki nie zostaną przeprowadzone dalsze badania kliniczne, wyniki te są uznawane za aktualne. Wyraźnie pokazują, że witamina C powinna być integralną częścią każdego podejścia terapeutycznego stosowanego u pacjenta z półpaścem. Witamina C i wirusy Witamina C ma ogólne działanie inaktywujące wirusy, przy czym wirusy opryszczki są tylko jednym z wielu typów wirusów, które witamina C zneutralizowała w probówce lub wyeliminowała u zakażonej osoby. Podobnie jak w przypadku inaktywacji obserwowanej u innych wirusów zmieszanych z witaminą C w probówce ( in vitro ), dwa wczesne badania były zgodne z wynikami klinicznymi obserwowanymi później z witaminą C w zakażeniach wirusem opryszczki. Witamina C usuwała wirusy opryszczki po zmieszaniu z nimi w probówce. Najważniejszym czynnikiem w leczeniu każdego wirusa witaminą C jest podawanie jej w wystarczającej ilości przez wystarczająco długi okres. Niektóre przewlekłe zespoły wirusowe nie ustępują natychmiast po podaniu witaminy C, ale na razie nie ma jeszcze ostrego zespołu wirusowego, którego witamina C nie może szybko rozwiązać. Chyba że pacjent ma już rozległe uszkodzenie tkanek/narządów i dosłownie tylko kilka chwil dzieli go od śmierci. Terapia witaminą C jest najbardziej skuteczna, gdy zostanie zastosowane wiele form tej witaminy w dużych dawkach. Podczas gdy większość ostrych zespołów wirusowych szybko ustępuje po prawidłowo dawkowanej jakiejkolwiek formie witaminie C, to zdarzają się przypadki oporności, które należy poddać rozszerzonej suplementacji. Taki schemat może obejmować, ale niekoniecznie ograniczać się do: 1000 do 5000 miligramów witaminy C zamkniętej w liposomach doustnie dziennie Dawki witaminy C do tolerancji jelitowej w postaci askorbinianu sodu podawanego doustnie 1000 do 3000 mg dziennie palmitynianu askorbylu doustnie Dożylna witamina C, 25 000 do 150 000 mg na infuzję, w zależności od masy ciała, codziennie, w zależności od ciężkości infekcji (W "Witamina C optymalna" w jednej kapsułce znajdują się 4 formy witaminy C: kwas L askorbinowy, askorbinian magnezu, askorbinian wapnia i palmitynian askorbylu) Dzięki takiemu podejściu witamina C gromadząca się w cząsteczkach wirusa może szybko zniszczyć wirusy. Kolec wirusa bakteriofaga jest obciążony żelazem, a ogniskową reakcją Fentona jest prawdopodobnie sposób, w jaki penetruje błonę komórkową gospodarza. Wirusy gromadzą żelazo i miedź, a metale te są również częścią powierzchni wirusów. W związku z tym wszędzie tam, gdzie stężenie witaminy C jest najwyższe, będzie powstawać ognisko zwiększające reakcję Fentona i na ogół nastąpi nieodwracalne uszkodzenie wirusa. Aktywność Fentona i jej działanie regulacyjne to jedyny naprawdę dobrze udokumentowany sposób, w jaki wirusy, patogeny, a także komórki rakowe mogą być zabijane przez witaminę C. Witamina C pomaga zwalczać infekcje wszystkich odmian, ale jej wpływ na ostre zespoły wirusowe jest szczególnie skuteczny i szybki, i zawsze powinien być częścią każdego protokołu leczenia zakażonego pacjenta. Autor artykułu: dr Thomas Levy.
