Kwas alfa-liponowy wspomaga utratę wagi Osiemdziesięciu jeden dorosłych z nadwagą lub otyłością (średni wiek 39 lat; średni wskaźnik masy ciała [BMI] 34,6 kg / m2) z podwyższonym stężeniem triglicerydów (100 mg / dl lub więcej) zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej metodą podwójnie ślepej próby 600 mg kwasu (R)-alfa-liponowego (R-ALA) lub placebo raz dziennie (30 minut przed śniadaniem) przez 24 tygodnie. Uczestnikom doradzono, aby nie zmieniali diety ani aktywności fizycznej. Po 24 tygodniach, w porównaniu z placebo, R-ALA spowodował niewielki, ale istotny spadek średniego BMI w stosunku do wartości wyjściowej (-0,6 vs. +0,2 kg / m2; p 0,004). W porównaniu z placebo, R-ALA nie miał istotnego wpływu na poziom trójglicerydów. Komentarz: Kwas alfa-liponowy jest syntetyzowany przez ludzi i występuje również w niewielkich ilościach w wielu produktach spożywczych. Działa jako kofaktor dla niektórych enzymów biorących udział w mitochondrialnej produkcji energii. W badaniu na gryzoniach ALA zapobiegał rozwojowi otyłości poprzez zmniejszenie spożycia pokarmu i zwiększenie wydatku energetycznego. ALA jest dostępny w sprzedaży jako produkt zawierający izomer R i jako mieszanina racemiczna izomerów R i S. Chociaż R-ALA jest jedynym izomerem syntetyzowanym przez ludzi i jedynym izomerem, który działa jako kofaktor enzymów mitochondrialnych, w większości badań klinicznych stosuje się (nie wiedzieć czemu) racemiczny ALA. W poprzednich badaniach z randomizacją i grupą kontrolną, suplementacja racemicznym ALA w dawkach 300–1800 mg na dobę powodowała niewielką utratę masy ciała u dorosłych z nadwagą lub otyłością. Podobne, niewielkie korzyści zaobserwowano w niniejszym badaniu z użyciem naturalnie występującej formy ALA. Badanie: Bobe G i in. "A Randomized Controlled Trial of Long-Term (R)-α-Lipoic Acid Supplementation Promotes Weight Loss in Overweight or Obese Adults without Altering Baseline Elevated Plasma Triglyceride Concentrations". | The Journal of Nutrition, Volume 150, Issue 9, September 2020, Pages 2336–2345, |DOI: 10.1093/jn/nxaa203 Biotyna przekłamuje poziom witaminy D Dodanie biotyny do próbek surowicy w stężeniu 586 μg / l skutkowało fałszywym podwyższeniem poziomu 25-hydroksywitaminy D w surowicy średnio o 6,6 ng / ml. Obecność biotyny nie wpłynęła na wyniki, gdy metoda oznaczenia obejmowała etapy chromatograficzne lub była oparta na przeciwciałach. W czasie, gdy powstawał ten raport, około 25% laboratoriów stosowało metodę oznaczania 25-hydroksywitaminy D opartą na biotynie i streptawidynie. Komentarz: Wcześniejsze badania wykazały, że wysokie dawki biotyny mogą fałszować wyniki badań laboratoryjnych tarczycy, testosteronu, estradiolu, progesteronu, siarczanu dehydroepiandrosteronu (DHEA), PSA, parathormonu, hormonu luteinizującego, hormonu folikulotropowego, witaminy B12, oraz troponiny sercowe (uważane za złoty standard w diagnostyce ostrego zawału mięśnia sercowego). Niniejsze badanie wskazuje, że do listy testów, które mogą dawać błędne wyniki w obecności biotyny, należy dodać w surowicy 25-hydroksywitaminę D. Osoby przyjmujące duże dawki biotyny (np. 2 mg na dobę lub więcej) powinny odstawić ją na co najmniej 72 godziny przed wykonaniem badań krwi. Badanie: Carter GD, et al. "Biotin supplementation causes erroneous elevations of results in some commercial serum 25-hydroxyvitamin D (25OHD) assays." | J Steroid Biochem Mol Biol. 2020;200:105639.| DOI: 10.1016/j.jsbmb.2020.105639 D-mannoza zapobiega infekcjom dróg moczowych Metaanaliza trzech badań dotyczyła oceny, czy D-mannoza zmniejsza nawroty infekcji dróg moczowych u dorosłych kobiet. Jedno badanie było randomizowanym, kontrolowanym badaniem, drugie było randomizowanym badaniem krzyżowym, a trzecie było prospektywnym badaniem kohortowym. Łączne względne ryzyko nawrotu infekcji dróg moczowych w porównaniu D-mannozy i placebo wyniosło 0,23, co wskazuje na istotne 77% zmniejszenie ryzyka. Łączne ryzyko względne porównujące D-mannozę z profilaktycznymi antybiotykami wyniosło 0,39, co wskazuje na nieistotne statystycznie 61% zmniejszenie ryzyka w porównaniu z antybiotykami. D-mannoza była ogólnie dobrze tolerowana, chociaż u kilku uczestników wystąpiła biegunka. Komentarz: Około 25 lat temu dr Jonathan Wright zaczął stosować D-mannozę, aby zapobiegać i leczyć infekcje dróg moczowych. Zastosowanie D-mannozy oparto na dowodach in vitro, gdzie wykazano, że zapobiega ona przyleganiu uropatogennej Escherichia coli do komórek nabłonka układu moczowo-płciowego. Z doświadczenia dr Wrighta wynika, że zastosowanie d-mannozy jest skuteczne w 85-90% przypadków. Odkrył on również, że D-mannoza może zapobiegać infekcji dróg moczowych po stosunku, a także jest skuteczna w profilaktyce u kobiet, które są podatne na nawracające infekcje dróg moczowych. Powyższe badanie nakreśla kierunek, że D-mannoza która jest bezpieczna, skuteczna i niedroga, może znacząco obniżyć ilość problemów związanych infekcjami dróg moczowych wywołanych przez E. coli. Badanie: Lenger SM, et al. "D-mannose vs other agents for recurrent urinary tract infection prevention in adult women: a systematic review and meta-analysis." | Am J Obstet Gynecol. 2020;223:265.e1-265.e13 | DOI: 10.1016/j.ajog.2020.05.048
