Short, czyli krótkie podsumowanie wyników badań. Same wnioski z odnośnikiem do badania i krótkim komentarzem. Zbyt dużo jest badań, które posiadają wartość, ale nie zawsze jest potrzeba szczegółowo je opisywać. Shorty wypełnią tę lukę w serwisie i dadzą Wam dodatkową wiedzę. Kawa po śniadaniu Praktycznie każdy kto mało sypia, zamiast szukać przyczyny to sięga rano po kawę. I choć kawa dobrze zaparzona jest zdrowa, to jednak ważny jest również czas jej picia. Kiepski sen i mocna kawa to dwie rzeczy, które dla wielu osób są nierozłączne. Jednak oba są czynnikami zaburzającymi tolerancję glukozy, obniżającymi wrażliwość na insulinę, a tym samym sprzyjającymi rozwojowi cukrzycy typu 2. Jaki wpływ każdy czynnik wywiera na siebie i oba razem, zostało niedawno zbadane w badaniu na University of Bath w Wielkiej Brytanii. Badacze Harry'ego Smitha zrekrutowali 29 młodych, zdrowych ochotników, którzy przeprowadzili trzy nocne eksperymenty w losowej kolejności: noc normalnego snu, po której wypili roztwór cukru noc, w której wybudzano co godzinę na pięć minut po czym rano wypili roztwór cukru noc, w której tak jak poprzednio byli wybudzani co godzinę, ale rano najpierw wypili mocną, czarną kawę, a dopiero 30 minut później roztwór cukru. Roztwór cukru był znormalizowany i zawierał tyle samo kalorii, co normalne śniadanie. Następnie była pobierana krew i określany poziom glukozy i insuliny I oto jak przedstawiał się szczytowy poziom glukozy i insuliny we krwi: 8,20 mmol / l i insulina: 265 pmol / l 8,23 mmol / l i insulina: 235 pmol / l 8,96 mmol / l i insulina: 310 pmol / l Jak widać kawa wypita przed śniadaniem spowodowała dużo wyższy wyrzut insuliny oraz podwyższyła glukozę. Jedna noc z zaburzeniami snu najwyraźniej nie spowoduje złej kontroli poziomu cukru we krwi ani odpowiedzi insulinowej. Ale nie można tego powiedzieć o kilku Badanie: Smith, H., Hengist, A., Thomas, J., Walhin, J., Heath, P., Perkin, O., . . . Betts, J. (2020). Glucose control upon waking is unaffected by hourly sleep fragmentation during the night, but is impaired by morning caffeinated coffee. British Journal of Nutrition, 124(10), 1114-1120. doi:10.1017/S0007114520001865 Nowe zalety Ginkgo biloba Ginkgo biloba nie tylko korzystnie wpływa na mózg. Okazuje się, że Ginkgo biloba, może być bardzo pomocna osobom chorującym na cukrzycę. Tak wynika z nowego badania przeprowadzonego w Arabii Saudyjskiej. Szczurom chorym na cukrzycę badacze podawali przez cztery tygodnie ekstrakt z liści tego drzewa, obserwując jego wpływ na trzustkę. Okazało się, że ginkgo biloba ma znaczący wpływ na trzustkę tych zwierząt. Masa komórek produkujących insulinę (komórek beta) powiększyła się i dzięki temu wzrosło wydzielanie tego niezbędnego hormonu. Dodatkowo poprawił się również status antyoksydacyjny organizmu, umożliwiając lepszą obronę przed stresem oksydacyjnym uszkadzającym tkanki. W kolejnym etapie naukowcy, chcą potwierdzić antycukrzycowe działanie tego naturalnego ekstraktu u pacjentów. Badanie: A. Saleh et al., Impact of Ginkgo Biloba Extract and Magnetized Water on the Survival Rate and Functional Capabilities of Pancreatic β-Cells in Type 2 Diabetic Rat Model, Diabetes, Metabolic Syndrome and Obesity: Targets and Therapy, 2019, nr 12, s. 1339. doi: 10.2147/DMSO.S209856 Magnez na przewlekłe migreny Badanie przeprowadzono na 234 pacjentach (średni wiek 44 lata), którzy otrzymali dożylnie magnez ze względu na stan migrenowy w okresie od lutego do września 2016 w klinice bólu głowy Uniwersytetu Południowej Kalifornii. Status migrainosus definiuje się jako migrenę trwającą dłużej niż 72 godziny. Zwykła dawka to 2 g siarczanu magnezu w 50-100 ml soli fizjologicznej, podawany przez 1-2 godziny. W razie potrzeby podawano dodatkowe zastrzyki domięśniowe. W szczególności gdy pacjenci doświadczali nudności lub opornego bólu. Po podaniu magnezu, średnia ocena bólu (w skali od 0 do 10, gdzie 10 to ból najmocniejszy) zmniejszyła się z 5,56 przed leczeniem do 2,75 po wlewie magnezu (p <0,001). 54% pacjentów miało klinicznie istotne zmniejszenie bólu, zdefiniowane jako zmniejszenie o co najmniej 30%. 44% pacjentów, którzy otrzymali magnez, nie wymagało dodatkowych zastrzyków z powodu bólu. U pacjentów, którzy nie otrzymywali dodatkowych leków przeciwbólowych, średnia ocena bólu zmniejszyła się z 4,76 do 2,95 (p <0,001), a 59% doświadczyło co najmniej 30% zmniejszenia bólu. Komentarz: Już w latach trzydziestych XX wieku magnez podawany pozajelitowo był wymieniany jako skuteczna metoda leczenia migreny. Ostatnio liczne badania kliniczne udowodniły, że dożylny magnez może zmniejszyć lub wyeliminować migrenę, często w czasie krótszym nuż 15 minut. Jednak efekt magnez w stanie migrainosus nie został dobrze zbadany. W wyniku tej retrospektywnej analizy udowodniono, że dożylne podanie magnezu zmniejsza ból migrenowy u ponad połowy pacjentów. Autorzy raportu doszli do wniosku, że dożylne podawanie magnezu może być użyteczne jako leczenie pierwszego rzutu w leczeniu stanu migrainosus. Badanie: Xu F, et al. Experiences of an outpatient infusion center with intravenous magnesium therapy for status migrainosus. Clin Neurol Neurosurg. 2019;178:31-35. DOI: 10.1016/j.clineuro.2019.01.007 N-Acetylocysteina na Retinitis Pigmentosa Retinitis pigmentosa (RP) – to po polsku zwyrodnienie barwnikowe siatkówki. Trzydziestu pacjentów (średni wiek 48 lat) z umiarkowanie zaawansowanym zapaleniem barwnikowym siatkówki, podzielono na trzy grupy i podano im N-acetylocysteinę (NAC) w dawce: grupa 1: 600 mg grupa 2: 1200 mg grupa 3: 1800 mg N-acetylocysteina była podawana dwa razy dziennie przez 12 tygodni, a następnie trzy razy dziennie przez 12 tygodni jeśli była dobrze tolerowana. Łącznie wystąpiło dziewięć zdarzeń niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, które ustąpiły samoistnie lub po zmniejszeniu dawki. W 24-tygodniowym okresie leczenia średnia ostrość wzroku poprawiła się o 0,4, 0,5 i 0,2 litery na miesiąc odpowiednio w grupach 1, 2 i 3. Czułość plamki poprawiła się znacząco w grupie 3, ale nie w grupach 1 i 2. Komentarz: W barwnikowym zapaleniu siatkówki (Retinitis pigmentosa) fotoreceptory czopków ulegają degeneracji z powodu jednej z wielu mutacji, przy czym czopki są narażone na duży stres oksydacyjny. NAC ma działanie przeciwutleniające i dlatego może łagodzić ich uszkodzenia oksydacyjne. W mysim modelu barwnikowego zwyrodnienia siatkówki, NAC zwiększył czynność czopków i ich przeżywalność. W niniejszym badaniu leczenie NAC najskuteczniej poprawiło ostrość wzroku u pacjentów z umiarkowanie zaawansowanym zapaleniem barwnikowym siatkówki, prawdopodobnie poprzez poprawę funkcji czopków. Badanie: Campochiaro PA, et al. Oral N-acetylcysteine improves cone function in retinitis pigmentosa patients in phase I trial. J Clin Invest. 2020;130:1527-1541.DOI: doi.org/10.1172/JCI132990
