Wyciszenie nadpobudliwości za pomocą OPC

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) stał się najczęściej diagnozowanym zaburzeniem wieku dziecięcego nie tylko w Stanach Zjednoczonych. Szacuje się, że ADHD zdiagnozowano w pewnym momencie swojego życia u 6,4 miliona dzieci w wieku od 4 do 17 lat. Nadpobudliwość charakteryzuje się pewnymi wzorcami nieuwagi oraz nadpobudliwymi i impulsywnymi zachowaniami. Przyczyn może być wiele i wcale nie wynikają z braku wychowania. Duża część badań w ciągu ostatnich kilku dekad wykazała, że ADD/ ADHD jest zaburzeniem neuropsychiatrycznym z wieloma nieprawidłowościami biologicznymi. Konwencjonalne leczenie obejmuje terapię farmakologiczną lub behawioralną, chociaż skuteczność leków w leczeniu tych stanów jest mocno wątpliwa. Większość środków farmaceutycznych stosowanych w leczeniu ADHD obejmuje działanie poprzez stymulację dopaminy w mózgu. Jednak te leki są skuteczne w przypadku krótkotrwałej redukcji objawów i tylko w około 30% pacjentów.1 Terapie behawioralne i neurofeedback są skuteczne w zwalczaniu nieprawidłowości, które leżą u podstaw ADHD. Amerykańska Akademia Pediatrii określiła neurofeedback jako „najlepsze wsparcie na poziomie pierwszym” – wskazując, że jest to bezpieczne, oparte na dowodach leczenie dziecięcego ADHD. Kilka badań wykazało, że osoby z ADHD mają większą aktywność fal mózgowych theta i mniejszą aktywność fal mózgowych beta.2 Fale mózgowe theta są obecne podczas głębokiej medytacji i płytkiego snu i są negatywnie powiązane z czujnością. Natomiast fale mózgowe beta są związane z normalną świadomością, uwagą, krytycznym rozumowaniem i są odpowiedzialne za wykonywanie zadań wykonawczych. Neurofeedback ma na celu zwiększenie poziomu fal mózgowych beta i redukcję fal mózgowych theta w celu zwiększenia funkcji poznawczych i wykonawczych. Badanie przeprowadzone przez naukowców z Harvard Medical School wykazało, że dzieci, które uczestniczyły w neurofeedbacku, doświadczyły poprawy objawów nadpobudliwości, która utrzymywała się po sześciomiesięcznym okresie obserwacji.3 Dzieci zostały losowo przydzielone do treningu neurofeedbacku, treningu poznawczego lub warunku kontrolnego trzy razy w tygodniu przez pięć miesięcy, w sumie 40 sesji. W oparciu o raporty rodziców na wielu różnych skalach oceny, osoby z grupy neurofeedbacku wykazały znaczącą poprawę w porównaniu ze stanem kontrolnym w zakresie uwagi, funkcji wykonawczych i nadpobudliwości. Dzieci były również mniej impulsywne. Oprócz raportów rodziców, grupa neurofeedbacku wykazała znaczną poprawę w zakresie zmian motorycznych i werbalnych. Zmiany zaszły szybciej i były silniejsze w grupie neurofeedbacku niż w grupie treningu poznawczego. Stwierdzono również, że neurofeedback jest równie skuteczny jak leki w łagodzeniu objawów ADHD. W jednym badaniu z udziałem 130 dzieci uczestnicy zostali losowo przydzieleni do neurofeedbacku, neurofeedbacku z metylofenidatem lub tylko metylofenidatu.4 Grupa, która otrzymywała neurofeedback i metylofenidat, doświadczyła lepszej ogólnej poprawy uwagi, a grupa, która otrzymywała tylko neurofeedback, doświadczyła efektów, które były równoważne grupie, w której stosowano tylko leki. Dobrze przeprowadzona sesja neurofeedbacku może być jednak droga, a cały proces jest czasochłonny. Nie da się go przyspieszyć, a dzieci z objawami nadpobudliwości trudno jest utrzymać w jednym miejscu. I tu z pomocą mogą przyjść związki pochodzenia roślinnego takie jak np. oligomeryczne proantocyjanidyny bardziej znane jako OPC. Pojawiły się badania, które wykazały ich obiecującą terapią wspomagającą w leczeniu ADHD. Oligomeryczne proantocyjanidyny są formą polifenoli, czyli związków wytwarzanych przez rośliny jako obrona przed szkodliwym wpływem środowiska. OPC są zazwyczaj obecne jako barwniki roślinne w żurawinie, jagodach i winogronach, ale również są w nie bogate nasiona winogron, miłorząb dwuklapowy, śliwki, brzoskwinie i kora sosny nadmorskiej. Zdolność OPC do stymulowania aktywności obszarów mózgu odpowiedzialnych za realizację zadań wykonawczych jest coraz częściej badana, a wnioski są bardzo obiecujące. Historyczne zastosowania OPC Ekstrakty roślinne bogate w OPC były już przez tysiąclecia stosowane jako lekarstwo w Chinach i Indiach. Między 1100 pne a 200 pne chińscy lekarze gorąco popierali picie zielonej herbaty (Camellia sinensis) w celu utrzymania zdrowia; a za czasów dynastii Tang (618-907 ne) herbata stała się przedmiotem kultu świeckiego i medycznego. Fragmenty starożytnych tekstów indyjskich ukazują również bogatą i długą historię stosowania roślin zawierających OPC w celach terapeutycznych. Dwie rośliny, które zajmują ważne miejsce w literaturze ajurwedyjskiej czyli cedr himalajski ( Cedrus deodara) oraz indyjska sosna długolistna (Pinus roxburghii) zostały opisane jako mające wpływ na ośrodkowy układ nerwowy i tradycyjnie były stosowane w medycynie ajurwedyjskiej do leczenia zaburzeń umysłu.5 Wiele badań naukowych wykazało, że OPC może bezpośrednio przynosić korzyści połączeniom mózgowym, poprawiając komunikację między neuronami i zapewniając ochronę komórek dzięki silnej obronie antyoksydacyjnej. OPC i ADHD Ponieważ badania neuroobrazowe potwierdziły obecność nietypowej aktywności mózgu u osób z ADHD, ukierunkowane działania terapeutyczne, takie jak neurofeedback, mają na celu poprawę aktywności fal mózgowych. W klinikach leczenia tej przypadłości zaobserwowano, że suplementacja OPC może radykalnie poprawić objawy ADHD. Przez lata analizy EEG były wykorzystywane u wielu pacjentów z ADHD. Zarejestrowano wiele przypadków wykazujących zmiany EEG, zmiany pisma ręcznego, lepsze wyniki w nauce czy też lepsze zachowanie po suplementacji OPC. Przed rozpoczęciem suplementacji OPC przeprowadzono podstawowe EEG, a następnie porównano je z EEG po suplementacji OPC. Po suplementacji OPC osoby zgłaszały subiektywną poprawę uwagi, skupienia, nastroju i lepszą interakcję społeczną. Zaobserwowano większą równość fal mózgowych w stosunku theta do beta, tak że fale theta są znacznie zmniejszone, szczególnie podczas czytania tekstu. Zmiany w EEG są bardzo podobne do tych, które stwierdzono w przypadku neurofeedbacku. Leczenie tak proste, jak suplementacja OPC może być skuteczna i zwiększać skuteczność dalszej terapii. Wcześniejszy eksperyment przeprowadzony przez psycholog Marion Sigurdson, obejmujący 30 badanych z ADHD, wykazał, że uwaga i koncentracja poprawiły się tak samo przy codziennym stosowaniu OPC pochodzących z kory sosnowej, jak w przypadku tradycyjnych leków stymulujących ADHD.6 Ponadto badani zgłaszali, że podczas przyjmowania suplementu OPC odczuwali lepszy sen i mieli lepszy nastrój. Wyniki eksperymentalne Sigurdsona zostały powtórzone w późniejszych badaniach, w tym w randomizowanym, kontrolowanym badaniu mającym na celu zbadanie wpływu pycnogenolu na uwagę, oksydacyjne uszkodzenie DNA i status antyoksydacyjny u pacjentów z ADHD i zdrowych osób z grupy kontrolnej. W badaniu z 2006 roku 61 dzieci w wieku 6-14 lat z ADHD zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej pycnogenol (1 miligram na kilogram masy ciała) lub placebo przez jeden miesiąc, bez żadnych dodatkowych leków lub suplementów. Wyjściowe pomiary podjęte na początku badania wykazały, że dzieci z ADHD miały znacznie więcej uszkodzeń oksydacyjnego DNA niż ich odpowiedniki bez ADHD; po badaniu markery uszkodzenia DNA były znacznie niższe w grupie, która otrzymała pycnogenol.7 Pod koniec badania dzieci, które przyjmowały pycnogenol, miały znacznie podwyższone wskaźniki stanu antyoksydacyjnego. Jednak w ciągu miesiąca od odstawienia suplementu badani wykazywali zwiększony poziom uszkodzeń DNA. Dane z tego randomizowanego badania wskazują na silny związek między utlenianiem DNA, całkowitym stanem antyoksydacyjnym i deficytem braku uwagi. Dodatkowe dowody na poparcie skuteczności OPC w ADHD pochodzą od wielu osób stosujących ten związek w kuracji ADHD/ ADD. Jedną z takich osób jest psycholog dr Stevena Tenenbauma, u którego zdiagnozowano ADHD jako dziecko i żył z tym zaburzeniem przez całe życie. Oprócz bycia psychologiem klinicznym, Tenenbaum był entuzjastą lotnictwa. Ze względu na przepisy FAA nie mógł stosować leków na ADHD. Zwrócił się ku terapiom alternatywnym i w 1995 r. zaczął stosować 3 razy dziennie pycnogenol. Według Tenenbauma wyniki były imponujące: zwiększona uwaga, poprawa skupienia, zmniejszona zmienność emocjonalną i lepszy nastrój. Bez pycnogenolu objawy ADHD natychmiast powróciły. Działanie OPC zostało przetestowane zarówno u pacjentów z ADHD, jak i zdrowych osób bez ADHD. W jednym badaniu zbadano wpływ pycnogenolu na zdolności poznawcze i stan emocjonalny 53 zdrowych uczniów w wieku 18-27 lat. Uczniowie zostali przetestowani zarówno przed, jak i po podaniu pycnogenolu (100 mg/dzień) pod kątem pomiaru uwagi, pamięci, czujności, funkcji wykonawczych i nastroju, i wykazali znaczną poprawę w całym zakresie po ośmiu tygodniach suplementacji pycnogenolem.8 Nowsze badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Exeter udokumentowało pozytywny wpływ picia soku z jagód (bogatego we flawonole OPC) na funkcjonowanie mózgu osób starszych.9 W badaniu zdrowi uczestnicy w wieku 65-77 lat zostali losowo przypisani do jednej z dwóch grup eksperymentalnych: członkowie pierwszej grupy pili 30ml/dzień koncentratu soku jagodowego przez 12 tygodni, podczas gdy członkowie drugiej otrzymywali placebo. Przed i po okresie 12 tygodni uczestnicy przeszli szereg testów poznawczych, podczas gdy skaner MRI monitorował funkcję mózgu i spoczynkowy przepływ krwi w mózgu. W porównaniu z grupą placebo, ci, którzy przyjmowali suplement z jagodami, wykazali poprawę funkcji poznawczych, pamięci roboczej, przepływu krwi do mózgu i aktywacji mózgu podczas przeprowadzania testów poznawczych. Godne uwagi badanie przeprowadzono w Wielkiej Brytanii, gdzie badano wpływ spożywania ekstraktu z jagód na funkcje poznawcze u dzieci. Wykazało, że każdy ośrodek zdolności umysłowych, w tym pamięć, poprawiły się u dzieci, które piły ekstrakt z jagód.10 Neuroprotekcyjne właściwości OPC Istnieje kilka mechanizmów związanych z wiekiem, gdzie występuje deficyt poznawczy w zapamiętywaniu i uczeniu się. Badania na zwierzętach wykazały, że stres oksydacyjny w starzejących się neuronach może być modyfikowany przez neuroprotekcyjne działanie OPC. W jednym z badań OPC zmniejszyły uszkodzenia wywołane przez wolne rodniki i zwiększyły aktywność enzymów odpowiedzialnych za usuwanie tych reaktywnych form tlenu wśród zwierząt z pogorszoną pamięcią i zdolnościami uczenia się.11 Nowe spojrzenie na sposoby ochrony starzejącego się mózgu przed problemami z pamięcią doprowadziło do badań nad histologiczną modyfikacją receptorów czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGFR) w mózgu, białka sygnałowego wytwarzanego przez komórki, które stymuluje i angiogenezę.12 Co więcej, kilka badań na zwierzętach wykazało pozytywny wpływ OPC na nastrój i zmniejszenie objawów depresji.13 W podwójnie ślepym, randomizowanym, krzyżowym badaniu, pacjenci z zespołem przewlekłego zmęczenia poprawili objawy depresji i lęku po ośmiu tygodniach stosowania suplementów polifenolowych bogatych w OPC.14 W innym badaniu przekrojowym z udziałem 42 093 Japończyków w wieku powyżej 40 lat stwierdzono, że zielona herbata była odwrotnie proporcjonalna do stresu psychicznego, nawet po uwzględnieniu możliwych czynników zakłócających.15 Patrząc wyłącznie na objawy depresji, zielona herbata wiązała się również z mniejszą częstością występowania w starszej populacji japońskiej.16 Wzmocnienie bariery krew-mózg Bariera krew-mózg (BKM) to półprzepuszczalna bariera między krwią a mózgiem, która umożliwia przenikanie określonych substancji o odpowiedniej wielkości i składzie chemicznym. Fizyczna i funkcjonalna integralność BKM ma ogromne znaczenie, ponieważokreśla, które cząsteczki uzyskują dostęp do samego mózgu. Zdrowa bariera jest zatem niezbędna do regulacji poziomów biochemicznych, neuroprzekaźników i mikroelementów w mózgu, a także do ochrony komórek mózgowych przed substancjami przenoszonymi we krwi, które mogą być potencjalnie szkodliwe (np. toksyny, zanieczyszczenia). W przeciwieństwie do wielu innych przeciwutleniaczy, OPC mają silne powinowactwo do wiązań krzyżowych kolagenu i elastyny obecnych w ciasnych połączeniach BKM. Ta właściwość pozwala OPC nie tylko przekraczać BKM, ale także chronić i utrzymywać mechanizmy regulacyjne w niej obecne. Badania in vivo na zwierzętach wykazały, że doustne podawanie OPC może znacznie zwiększyć odporność naczyń włosowatych mózgu na hydrolityczne działanie kolagenaz bakteryjnych wstrzykiwanych do ich komór bocznych, utrzymując kolagenowy składnik sieciujący błony podstawnej.17 Bariera krew-mózg pomaga również zapobiegać wyciekaniu fizjologicznych cząsteczek z mózgu w celu utrzymania właściwego środowiska homeostatycznego. W jednym badaniu oceniano czternastu chłopców (w wieku 6-12 lat) z ADHD pod kątem niedoboru niezbędnych substancji chemicznych w mózgu.18 Zauważono, że pacjenci z ADHD mieli prawie o 50% niższy poziom aminokwasu L-tryptofan i znacznie wyższy poziom L-alaniny niż normalny mózg. Zmniejszona ilość tryptofanu z powodu dysfunkcji bariery krew-mózg może prowadzić do dalszego niedoboru serotoniny w mózgu, co może powodować zaburzenia zachowania i zdolności poznawczych. Utrzymanie funkcjonalnych zdolności bariery krew-mózg jest integralną częścią ochrony mózgu przed przenikającymi szkodliwymi substancjami. A tych jest z roku na rok więcej. Stosowanie syntetycznych dodatków do żywności (tj. sztuczne barwniki) wytwarzanych z ropy naftowej i konserwantów (tj. benzoesan sodu) wzrosło o 500% w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat. Te zwiększone stosowanie wprowadza dzieci do największego obcego obciążenia antygenowego, zagrażając ich układowi odpornościowemu. Barwniki te są wystarczająco małe i dlatego są w stanie łatwo uniknąć odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Dodatkowo są w stanie wiązać białka organizmu, tworząc kompleksy immunologiczne (antygen-IgG), które są w stanie podróżować przez uszkodzoną barierę krew-mózg i odkładać się w mózgu lub obwodowo pośredniczyć w uwalnianiu histaminy z komórek tucznych i bazofilów. Podwójnie ślepa próba pokarmowa kontrolowana placebo została przeprowadzona na 16 dzieciach i wykazała, że w dniach przyjmowania pokarmów reaktywnych ich objawy były znacznie nasilone w porównaniu z dniami placebo.19 W innym badaniu na 15 pacjentach cierpiących na ADHD wykazano, że przyjmowanie prowokujących pokarmów bezpośrednio zwiększało aktywność elektryczną mózgu w obszarach czołowo-skroniowych mózgu.20 Czynnik neurotroficzny pochodzenia mózgowego (BDNF) Wiele badań naukowych wykazało, że OPC zwiększają produkcję neurotroficznego czynnika pochodzenia mózgowego (BDNF). BDNF to białko występujące w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym, które odgrywa zasadniczą rolę we wzroście, różnicowaniu i dojrzewaniu neuronów, a także w rozwoju i utrzymaniu połączeń między neuronami.21 BDNF jest mediatorem neuroplastyczności, terminu używanego do opisania zdolności mózgu do samoorganizacji w odpowiedzi na zmieniające się wzorce stymulacji. Aktywność BDNF ma kluczowe znaczenie we wspieraniu zdolności mózgu do reagowania na nowe wymagania, takie jak uczenie się nowych informacji, stymulacja, a nawet adaptacyjne dostosowywanie się, aby zrekompensować szkody. Badania eksperymentalne wykazały, że spożywanie pokarmów bogatych w OPC, takich jak zielona herbata i ciemna czekolada, zwiększają poziom BDNF. Odpowiednie poziomy BDNF mają kluczowe znaczenie dla pacjentów z ADHD, którzy mogą mieć trudności z uczeniem się w wyniku upośledzenia aktywacji w ośrodkach przetwarzania nagrody w mózgu lub upośledzonej sygnalizacji elektrochemicznej między sieciami neuronowymi w wyniku zmniejszonej łączności funkcjonalnej. 22 Użyteczność kliniczna OPC w leczeniu ADHD Nie ma czegoś takiego jak „uniwersalne rozwiązanie” lub „magiczna pigułka” dla jakiejkolwiek poważnej choroby neuropsychiatrycznej. Dzięki różnicom w składzie genetycznym, ekspresji DNA, odżywianiu, aktywności fizycznej, środowisku życia i wzorcach interakcji społecznych, każdy pacjent z ADHD jest wyjątkowy. To, co działa u jednego pacjenta, niekoniecznie musi działać u innego, a OPC może nie być rozwiązaniem dla każdej osoby z ADHD. Jednak w przypadku wielu nieuważnych, rozpraszających uwagę dzieci (i dorosłych) OPC mogą być skuteczne jako terapia wspomagająca. Dane empiryczne, potwierdzają zdolność OPC do radykalnej poprawy objawów klinicznych ADHD przy jednoczesnym zminimalizowaniu stosowania dużych dawek leki. Nauka wykazała, że OPC bezpośrednio przynoszą korzyści wielu regionom mózgu, sieciom mózgowym, układom sygnalizacji neuron-neuron, procesom biochemicznym i metabolicznym oraz stosunkom metabolicznym, które zidentyfikowano jako odpowiedzialne za wiele objawów ADHD. Istnieje kilka proponowanych teorii na temat tego, jak OPC mogą minimalizować objawy nadpobudliwości, poprawiać koncentrację, regulować chwiejność nastroju, a nawet zwalczać związany z wiekiem spadek funkcji poznawczych. Jako silny przeciwutleniacz, OPC odgrywa kilka ról, które wspierają aktywność neuroprzekaźników, wzrost neuronów i funkcje immunologiczne. Chociaż nie znamy dokładnego mechanizmu, dostępna literatura sugeruje OPC jako bezpieczną, naturalną i terapeutyczną alternatywę lub leczenie wspomagające, które może poprawić wydajność poznawczą i zminimalizować objawy ADHD. Stosowanie suplementów OPC przyniosło korzyści nie tylko pacjentom z ADHD, ale naukowcy odkryli również, że mogą one być przydatne w zwalczaniu depresji i chorób neurodegeneracyjnych związanych z procesem starzenia poprzez stymulowanie wzrostu neuronów i wzmacnianie integralności bariery krew-mózg.

Wyciszenie nadpobudliwości za pomocą OPC

eL-Amino

“Zakwaszanie” żołądka

Rutyna

Miód jako lek na rany

Szczawiany: co to takiego?

Paracetamol – realne zagrożenie

Sauna na podczerwień

MitoQ - mitochondrialne Q10