Chociaż nie ma prostego badania krwi w celu przewidzenia kto zachoruje na raka, to istnieje wiele informacji które zebrane razem, są w stanie ujawnić nasze predyspozycje do tej choroby. Dzięki czemu, będziemy mogli szybko wprowadzić profilaktykę i unormować pracę organizmu. Monitorując wybrane biomarkery, możemy dowiedzieć się całkiem sporo o naszych wzorcach fizjologicznych, które promują karcynogenezę, proliferację, progresję na długo przed pojawieniem się markerów nowotworowych. Sztuka oceny polega na rozpoznawaniu wzorców. Ucząc się, jak odczytywać sygnały biochemiczne, możesz zacząć ćwiczyć prawdziwą prewencję. Badania opisane w tym artykule są tymi, które możesz bez problemu wykonać w prawie każdym laboratorium. Warunek to umiejętne ich odczytanie i odpowiednie zadziałanie. Czasami trzeba skorzystać z porad dietetyka lub naturopaty. W szczególności, gdy wyniki są poza referencjami. U osób, które miały raka, te badania mogą wskazywać na progresję i nawrót choroby. Pełna morfologia krwi Jednym z najczęstszych biomarkerów ogólnego stanu zdrowia jest pełna morfologia krwi z rozmazem. Może nam dużo powiedzieć o nieprawidłowościach hematologicznych spowodowanych guzami, nowotworami hematologicznymi, a także skutkami ubocznymi terapii stosowanych w ich leczeniu. Poniższy opis nie jest definitywnym sygnałem diagnostycznym, ale wyniki połączone razem sugerują, że możesz być bardziej narażony na ryzyko raka w przyszłości: Podwyższone białe krwinki > 11,0 109 / l Podwyższone płytki krwi > 350 109 / l Niska hemoglobina <10,0 g / dl Wysoki stosunek neutrofili do limfocytów (NLR) Wysoki stosunek neutrofili do limfocytów (NLR) jest szczególnie ważny. Neutrofile zwiększają progresję raka, proliferację i przerzuty poprzez zwiększenie czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF), czynników wzrostu hepatocytów, cytokin zapalnych IL-6, IL-8, metaloproteinaz macierzy (MMP) i elastaz. Neutrofile i makrofagi wydzielają czynniki sprzyjające wzrostowi guza i przyczyniają się do rozwoju mikrośrodowiska nowotworu. Dlatego wysoka liczba neutrofili sugeruje proces nowotworowy gdzieś w ciele. Według metanalizy 57 badań z 2014 r., NLR większy niż 4,0 był związany ze współczynnikiem ryzyka przeżycia całkowitego (OS) wynoszącym 1,81 (95% CI = 1,67 do 1,97; P <0,001), efekt obserwowany we wszystkich podgrupach chorób, które przewidują zwiększone ryzyko śmiertelności 1. Mówiąc najprościej, NLR powyżej 4,0 przewiduje progresję guza i zmniejsza przeżycie. Jest to łatwo dostępny i niedrogi biomarker o dużej wartości prognostycznej. Hiperglikemia Poziom glukozy na czczo w zakresie 110-126 mg/dl zwiększa ryzyko raka. Glukoza może odgrywać bezpośrednią rolę w rozwoju raka. Komórki nowotworowe mają zwiększoną liczbę receptorów insuliny, insulinopodobnego czynnika wzrostu i GLUT4. W ten sposób pozyskują więcej glukozy, co sprzyja ich wzrostowi i proliferacji. Jest to główny powód stosowania niskoglikemicznej lub ektogenicznej diety u pacjentów z rakiem. Proliferujące komórki nowotworowe mają zwiększoną wrażliwość na transportery glukozy. Podwyższony poziom glukozy w surowicy jest związany ze zwiększonym ryzykiem i postępem wielu nowotworów, w tym raka piersi 2. Wysoki poziom glukozy powoduje przewlekły stan zapalny, co prowadzi do wzrostu cytokin, tj. interleukina 6 (IL-6), czynnik martwicy tkanek alfa (TNF-α) i czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). Wszystkie one promują progresję raka, proliferację i przerzuty 3. Biorąc pod uwagę wysoką częstość występowania cukrzycy, zespołu metabolicznego i insulinooporności, jest to ważny wskaźnik do obserwowania. Glukoza w surowicy jest tzw. modyfikowalnym czynnikiem ryzyka. Zmiany diety, stylu życia (wysypianie się, ćwiczenia) które zmniejszają i regulują poziom glukozy, pomogą również zmniejszyć ryzyko raka. Wysoka insulina i niski SHBG Długotrwała hiperinsulinemia prowadzi do zmniejszonej wątrobowej produkcji globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG). To z kolei zwiększa ryzyko nowotworów steroidowych. Niski poziom SHBG powoduje zwiększenie ilości niezwiązanych estrogenów i androgenów, które napędzają nowotwory hormonozależne tj. piersi, śluzówki macicy, płuc, prostaty, jelita grubego i trzustki. Wolny, niezwiązany estrogen wywiera działanie immunosupresyjne w mikrośrodowisku guza i ma głęboki wpływ na odporność przeciwnowotworową 4. Albumina (zbyt niska) Poziom albuminy w surowicy ma znaczenie prognostyczne w raku i może być wykorzystany do lepszego zdefiniowania ryzyka u pacjentów z rakiem. Poziom albuminy jest przydatny w ocenie stanu odżywienia organizmu, ciężkości choroby, postępowania i rokowania. Im wyższy jest poziom albuminy w surowicy, tym większa jest szansa przeżycia 5. We wczesnych stadiach raka albumina jest niewiele zaniżona lub mieści się w widełkach referencyjnych. Ale w miarę postępu choroby niedożywienie i stany zapalne hamują syntezę albuminy. Wtedy jej poziom znacznie spada. Poziomy albuminy poniżej 3,5 g/dl są często obserwowane u pacjentów z sarkopenią i kacheksją. Z drugiej strony stężenia albuminy powyżej 37,5 g /dl są predyktorami hemotoksyczności 6. Ważne jest również, aby spojrzeć na stosunek albuminy do globuliny. Współczynnik mniejszy niż 1,66 jest czynnikiem ryzyka zachorowalności na raka i umieralności, zarówno krótko-, jak i długoterminowej. U osób, które już rozwinęły jakąś formę raka, niski stosunek albuminy do globuliny przewiduje niskie całkowite przeżycie 7. Podwyższony ferrytyna Podwyższona ferrytyna, to silnie negatywny czynnik prognostyczny powiązany z stanami zalanymi oraz infekcjami. Krótko pisząc - wysoka ferrytyna sugeruje stan zapalny. Niestety może być też powiązana z immunosupresją, angiogenezą guza i jego proliferacją. Podwyższone stężenie ferrytyny w surowicy - ponad 200 ng / ml u mężczyzn i ponad 150 ng / ml u kobiet - obserwowano u osób z rakiem piersi, rakiem trzustki, niedrobnokomórkowym rakiem płuc, rakiem wątrobowokomórkowym, białaczką , rakiem jelita grubego i chłoniakiem. Wysokie poziomy ferrytyny są istotnie pozwiązane ze skróconym czasem przeżycia i zwiększoną śmiertelnością u pacjentów z nowotworami 8. Niedobór witaminy D Witamina D ma wielofunkcyjny wpływ na mikrośrodowisko guza. Wyższy poziom witaminy D jest powiązany ze zmniejszonym występowaniem i zmniejszoną śmiertelnością różnych rodzajów raka, w tym skóry, prostaty, piersi, jelita grubego, jajnika, nerek i pęcherza moczowego. Witamina D bierze udział w bardzo szerokim zakresie procesów fizjologicznych związanych z rozwojem raka, w tym: regulacji transkrypcji genów, apoptozą, różnicowaniem komórkowym, naprawą DNA, ochroną przeciwutleniaczy, modulacją immunologiczną, regulacją prozapalnych cytokin oraz kontrolą angiogenezy i przerzutów. Niski lub nieoptymalny poziom witaminy D, wiąże się nie tylko ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka, ale także ze złym rokowaniem i bardziej agresywną formą choroby 9. Zostało to wykazane w przypadku raka piersi. W jednym badaniu kobiety z niedoborem witaminy D i z rakiem piersi miały bardziej agresywne fenotypy molekularne i gorsze wskaźniki prognostyczne niż kobiety z odpowiednim poziomem witaminy D 10. Rada ds. Witaminy D sugeruje uzupełnienie jej do poziomu 40 do 80 ng/ml dla optymalnego zdrowia, w tym zapobieganiu rakowi jelita grubego 11. Przy ocenie pacjentów w kontekście ryzyka raka przydatne są następujące wytyczne 25OHD (ng / ml) Niedobór: poniżej 50 Optymalne: 50-70 Optymalny w przypadku nowotworu: 70-99 Nadwyżka: powyżej 100 Podwyższona dehydrogenaza kwasu mlekowego Dehydrogenaza mleczanowa (LDH) jest enzymem, który katalizuje redukcję pirogronianu do mleczanu. Nieprawidłowy metabolizm i nieefektywne wytwarzanie paliwa są charakterystyczne dla komórek nowotworowych, w których dominuje tlenowa glikoliza, zwiększone wytwarzanie mleczanu i wyższy wychwyt glukozy (tzw. efekt Warburga). Podwyższony poziom LDH może być więc markerem nieprawidłowych procesów metabolicznych w komórkach rakowych. Uważa się, że normalny zakres LDH wynosi od 100–333 u/L, a poziomy większe niż 245 u/L uznaje się za znajdujące się w górnym kwartylu wartości normalnej. Powyżej 245 u/L sugeruje wczesną karcynogenezę, proliferację komórek nowotworowych, progresję guza oraz złe rokowanie. LDH jest bardzo często podwyższony w agresywnych postaciach nowotworów złośliwych i hematologicznych, w tym: czerniaku, chłoniaku, ostrej białaczce, nowotworze trzustki, żołądka, płuc, nerek, przełyku, szyjki macicy oraz raka prostaty 13, 14. Podwyższone białko C-reaktywne Białko C-reaktywne (CRP) jest znanym markerem zapalnym. Jest także biomarkerem "przeżycia" raka. CRP jest podwyższony u pacjentów z guzami litymi, a wysokie poziomy zawsze przewidują złe rokowanie, słabszą odpowiedź na leczenie, a także nawrót nowotworu. W ramach ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej na nowotwór, organizm uwalnia prozapalne cytokiny i czynniki wzrostu. Interleukina-6, wytwarzana przez nowotwór lub otaczające go komórki, stymuluje wytwarzanie przez wątrobę białek reakcji ostrej fazy, które zwiększają białko C-reaktywne (CRP) i fibrynogen. Podwyższony CRP koreluje ze stadium choroby i zwiększoną śmiertelnością z powodu raka 15. Osoby z wysokim wyjściowym CRP (> 3 mg / L) mają o 80% większe ryzyko przedwczesnej śmierci w porównaniu z osobami z niskim poziomem CRP (<1 mg / L). Pacjenci z inwazyjnym rakiem piersi i stężeniem CRP > 3 mg / L w momencie rozpoznania mają 1,7-krotnie zwiększone ryzyko śmierci w porównaniu z pacjentami z poziomem CRP <1 mg / L w momencie rozpoznania 16. Konwergencja sygnałów Żadne z wyżej wymienionych badań, nie jest samo w sobie wskaźnikiem tego, że ktoś ma raka. Ale patrząc na standardowe wyniki badań krwi w trochę inny, nowy sposób, możemy zacząć rozpoznawać wzorce fizjologii wysokiego ryzyka i aktywności raka (jeśli ktoś już go ma). Ma to kluczowe znaczenie dla wczesnej identyfikacji i wczesnej interwencji. jeśli nie potrafisz "czytać" badań, to udaj się do dietetyka klinicznego lub naturopaty. Widząc wyniki badań, będzie w stanie dobrać odpowiednią suplementację.
